Ustawa o zawodzie fizjoterapeuty

Ustawa o zawodzie fizjoterapeuty

Została uchwalona 25 września 2015 r., a weszła w życie 31 maja 2016 r.

Określa szczegółowo wymagania, jakie musi spełniać osoba, która ma prawo wykonywać ten zawód. Każdy aktywnie pracujący fizjoterapeuta ma nadany numer Prawa Wykonywania Zawodu (PWZ), który potwierdza legalność jego wykonywania. Na stronie KIF (Krajowej Izby Fizjoterapeutów) w Krajowym Rejestrze Fizjoterapeutów, wpisując imię i nazwisko fizjoterapeuty, można potwierdzić jego prawo zawodowe. Dodatkowo, aby prowadzić własną praktykę lub podmiot leczniczy należy zarejestrować się w Rejestrze Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą (RPWDL). Jest to drugi rejestr, w którym pacjent może zweryfikować czy fizjoterapeuta legalnie prowadzi terapie. O rejestrze więcej w kolejnym wpisie.

Ustawa reguluje zasady wykonywania zawodu fizjoterapeuty, w tym:

• uzyskiwania prawa wykonywania zawodu,
• kształcenia zawodowego i podyplomowego,
• odpowiedzialności zawodowej fizjoterapeutów.

Ustawa mówi o tym komu przysługuje prawo posługiwania się tytułem zawodowym „fizjoterapeuta” (tytuł podlega ochronie prawnej). Wyróżniamy następujące tytuły zawodowe:

• specjalista w dziedzinie fizjoterapii – jest to magister, który ukończył specjalizację i złożył Państwowy Egzamin Specjalizacyjny Fizjoterapeutów, zwany dalej „PESFZ”, z wynikiem pozytywnym,
• magister,
• licencjat,
• technik fizjoterapii.

O tym, jakie zadania ma do wykonania fizjoterapeuta, mówi Art. 4 Ustawy. Określa on, że wykonywanie zawodu fizjoterapeuty polega między innymi na:

• diagnostyce funkcjonalnej pacjenta,
• kwalifikowaniu, planowaniu i prowadzeniu fizykoterapii, kinezyterapii lub masażu,
• zlecaniu wyrobów medycznych, dobieraniu ich do potrzeb pacjenta, nauczaniu pacjentów posługiwania się tymi wyrobami,
• prowadzeniu działalności fizjoprofilaktycznej,
• wydawaniu opinii i orzeczeń odnośnie do stanu funkcjonalnego osób poddawanych fizjoterapii oraz przebiegu procesu fizjoterapii.

Fizjoterapeuci starali się od wielu lat o uznanie swojego zawodu za samodzielny zawód medyczny (Art. 2), zawód zaufania publicznego. Zawód fizjoterapeuty nie był dotychczas w Polsce zawodem regulowanym.

Działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług fizjoterapeutycznych mógł założyć każdy, co skutkowało wykonywaniem czynności medycznych przez osoby niewykształcone w tym zakresie, nieposiadające kompetencji i podstawowej wiedzy anatomicznej. Wynikiem takiej sytuacji były błędy medyczne i uszczerbek na zdrowiu pacjentów, za którego powstanie nie można było wyciągnąć konsekwencji, gdyż nie obejmowała ich Ustawa o prawach pacjenta.

Ustawa, wprowadzając samorząd zawodowy fizjoterapeutów oraz pozostałe organy nadzoru, takie jak Sąd Dyscyplinarny spowodowała uregulowanie kwestii spornych oraz zagwarantowała bezpieczeństwo pacjentów korzystających wyłącznie ze sprawdzonych pod kątem kompetencyjnym fizjoterapeutów. Przynależność do samorządu zawodowego oraz rejestracja prawa wykonywania zawodu jest obowiązkowa.

Nadzór nad działalnością samorządu sprawuje Minister Zdrowia.

Obecnie jednoosobowe działalności (w postaci praktyk fizjoterapeutycznych), jak i spółki partnerskie oraz podmioty lecznicze mają obowiązek opłacenia ubezpieczenia OC. Ale o tym w kolejnym wpisie.

Jeżeli zainteresował Cię ten temat albo masz pytania dotyczące prawa obowiązującego fizjoterapeutów, dodaj komentarz, a w kolejnym wpisie odniosę się do niego.

Marek Sewastianik – Podlaski Konsultant Wojewódzki ds. fizjoterapii